Op deze woensdagnamiddag loopt ons plein vol spelende kinderen. Het schooltje in de buurt is net uit en het grote, spinnenwebachtige, rode klimrek hangt vol joelende kleuters. Net aapjes in de Jungle.
Ik zitn op een terrasje van het enige eetcafé op het plein, Het Misverstand. Ietwat verderop is er wel een loungebar maar die is gesloten. Als ikga kijken aan de deur ligt het etablissement er wel heel verlaten bij. Later hoor ik van de cafébazin dat de bar gesloten is wegens zware waterschade.
Op het terras staan een drietal lange tafels met even lange banken erlangs. Op de tafels staan verwarmers. In het winterzonnetje dat af en toe van achter de wolken komt piepen kan het toch soms nog frisjes zijn. De groene, dikke, stugge dekens die klaarliggen komen dus goed van pas.
Ik vind het echt wel leuk dat het café de moeite heeft gedaan om het terras zo vroeg in het jaar al aangenaam mogelijk te maken. Na een winter binnenzitten is het wel fijn om eens buiten in de zon te kunnen genieten, hoe zwak ze ook nog maar is.
Uit het doorgeefluikje dat de bar met het terras verbindt komt de cafébazin hangen. Ze is een extroverte verschijning met haar felgekleurde haarband. Ik bestel een theetje, kwestie van met toch een beetje op te warmen.
Uit het café klinkt opzwepende salsamuziek.Zelfs in het vroege voorjaar hangt hier al duidelijk een zomers sfeertje. Later vang ik flarden op van Franse chansons en het betere Vlaamse levenslied. Het past perfect bij de sfeer die zowel het pleintje, als het gezellige café uitstraalt.
Aan de basketbalpalen staan jongetjes verwoed hun basketbal in de ring te gooien. Ze zijn nog iets teklein. Het lukt hen amper om de bal te laten stuiteren en als ze hem weggooien geraakt hij net een metertje de lucht in.
Door het gejoel van de kinderen is het hier gezellig druk. Overal staan ouders met elkaar te keuvelen terwijl ze hun kinderen zijdelings in het oog houden. De kinderen klauteren over het klimrek, spelen met met een voetlbal en zoeven voorbij op een mini-skateboard. Eén meisje probeert zichzelf staande te houden op inline-skates terwijl ze een zelf-in-elkaar-geknutseld ornament op haar hoofd heeft.
Het koddigste onder de kindjes is een jongetje van ongeveer vier jaar oud. Hij is heel hip gekleed met een grijs truitje met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek, en van die kleine skateschoentjes van een bepaald hip merk. Nogal onhandig heeft hij een basketbal vast die bijna zo groot is als hijzef. Naast mij staat een dertgier met, jawel, een grijze trui met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek en iets grotere skateschoenen van een bepaald hip merk. Duidelijk de trotse papa.
Die staat daar met nog een aantal andere vaders en een pintje tekijken hoe zoonlief met de andere koters speelt. De nieuwe man combineert dezer dagen zijn avondje op café met het letten op zijn kroost.
Onder de vele bomen staan bankjes waar allerhande soort volk zit. Voornamelijk moeders met kinderen, maar ook een bejaard koppeltje, een tienerkoppeltje, een stellete puberse punkers,...
Aan de overkant is een cultureel ontmoetingscentrum. Momenteel komt daar geen leven uit maar ik kan mij voorstellen dat het er 's avonds en in het weekend bruist van leven. Het is een groen plein met vele bomen waarin de infrastructurr zoals de basketbalpalen en het rode klimrek goed geïntegreerd is. Er is geen verkeer. Hoewel dit vlak bij de Nationalestraat is, is het hier toch rustig. Je vergeet bijna dat je in een wereldstad bent.
Hat is voornamelijk een heel familiaal plein. Uit het café komen voortdurend kinderen af en aan hollen met ijsjes en fristi's.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten