Impressie

Op de Sint-Andries plaats aangekomen, merk je meteen een gezellige drukte op. Jong geweld stormt het plein over. Het is dan ook woensdagmiddag en de Sint-Andries plaats is omringd door onder andere een school en een bibliotheek. De ontmoetingsplaats, voor de verandering Sint-Andries genoemd, zal daar ook haar steentje tot bijdragen. Je voelt een soort positieve geladenheid, een enthousiaste energie rond dwarrelen. Misschien heeft dat te maken met de zonnestralen die op mijn gezicht weerkaatsen en de geur van de lente. Inderdaad, geen onaangename stadsluchtjes te vinden. Het lijkt of je eventjes in een luchtbel van ontspanning stapt, wat vrij opmerkelijk is in een druk gebied als de Nationalestraat.

Ik zit op één van de houten banken die naar elkaar toe gericht zijn, tussen twee evenwijdige rijen bomen. Het hele plein is trouwend omringd door banken en bomen, met op elke hoek van het plein een verzameling bankjes. Kwestie van de gezelligheid te optimaliseren denk ik. Een mama en haar twee kleine kinderen zitten er hun lunch te eten. Daar is het net warm genoeg voor. Bij kouder weer, kunnen stadsmensen zich verwarmen in “Cap au Sud”. Je kan ook “Het MisSverstand” induiken voor een meer rustieke sfeer.

De overvloedige aanwezigheid van de kinderen is niet ondenkbaar. Naast het rode klimkluwen, heb je de witte lijnen met groene en diepblauwe zones die het basketplein markeren. Een jongentje oefent er alvast zijn lay-up. Dit is niet het enige kleurenpalet zichtbaar. De poort van het ontmoetingscentrum heeft dienst gedaan als uitleefplaat voor een getalenteerd graffitispuiter. Geel met roos en grijs, rood met groen en paars vullen ogen die me aan “Star Wars” of een ander spacy tv-programma doen denken. Ik kan me meteen inbeelden hoe de bladeren aan de bomen in de zomer het schilderachtige beeld vervolledigen.

Kindertuin a.k.a Sint Andriesplaats

Op deze woensdagnamiddag loopt ons plein vol spelende kinderen. Het schooltje in de buurt is net uit en het grote, spinnenwebachtige, rode klimrek hangt vol joelende kleuters. Net aapjes in de Jungle.

Ik zitn op een terrasje van het enige eetcafé op het plein, Het Misverstand. Ietwat verderop is er wel een loungebar maar die is gesloten. Als ikga kijken aan de deur ligt het etablissement er wel heel verlaten bij. Later hoor ik van de cafébazin dat de bar gesloten is wegens zware waterschade.

Op het terras staan een drietal lange tafels met even lange banken erlangs. Op de tafels staan verwarmers. In het winterzonnetje dat af en toe van achter de wolken komt piepen kan het toch soms nog frisjes zijn. De groene, dikke, stugge dekens die klaarliggen komen dus goed van pas.

Ik vind het echt wel leuk dat het café de moeite heeft gedaan om het terras zo vroeg in het jaar al aangenaam mogelijk te maken. Na een winter binnenzitten is het wel fijn om eens buiten in de zon te kunnen genieten, hoe zwak ze ook nog maar is.

Uit het doorgeefluikje dat de bar met het terras verbindt komt de cafébazin hangen. Ze is een extroverte verschijning met haar felgekleurde haarband. Ik bestel een theetje, kwestie van met toch een beetje op te warmen.

Uit het café klinkt opzwepende salsamuziek.Zelfs in het vroege voorjaar hangt hier al duidelijk een zomers sfeertje. Later vang ik flarden op van Franse chansons en het betere Vlaamse levenslied. Het past perfect bij de sfeer die zowel het pleintje, als het gezellige café uitstraalt.

Aan de basketbalpalen staan jongetjes verwoed hun basketbal in de ring te gooien. Ze zijn nog iets teklein. Het lukt hen amper om de bal te laten stuiteren en als ze hem weggooien geraakt hij net een metertje de lucht in.

Door het gejoel van de kinderen is het hier gezellig druk. Overal staan ouders met elkaar te keuvelen terwijl ze hun kinderen zijdelings in het oog houden. De kinderen klauteren over het klimrek, spelen met met een voetlbal en zoeven voorbij op een mini-skateboard. Eén meisje probeert zichzelf staande te houden op inline-skates terwijl ze een zelf-in-elkaar-geknutseld ornament op haar hoofd heeft.

Het koddigste onder de kindjes is een jongetje van ongeveer vier jaar oud. Hij is heel hip gekleed met een grijs truitje met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek, en van die kleine skateschoentjes van een bepaald hip merk. Nogal onhandig heeft hij een basketbal vast die bijna zo groot is als hijzef. Naast mij staat een dertgier met, jawel, een grijze trui met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek en iets grotere skateschoenen van een bepaald hip merk. Duidelijk de trotse papa.

Die staat daar met nog een aantal andere vaders en een pintje tekijken hoe zoonlief met de andere koters speelt. De nieuwe man combineert dezer dagen zijn avondje op café met het letten op zijn kroost.

Onder de vele bomen staan bankjes waar allerhande soort volk zit. Voornamelijk moeders met kinderen, maar ook een bejaard koppeltje, een tienerkoppeltje, een stellete puberse punkers,...

Aan de overkant is een cultureel ontmoetingscentrum. Momenteel komt daar geen leven uit maar ik kan mij voorstellen dat het er 's avonds en in het weekend bruist van leven. Het is een groen plein met vele bomen waarin de infrastructurr zoals de basketbalpalen en het rode klimrek goed geïntegreerd is. Er is geen verkeer. Hoewel dit vlak bij de Nationalestraat is, is het hier toch rustig. Je vergeet bijna dat je in een wereldstad bent.
Hat is voornamelijk een heel familiaal plein. Uit het café komen voortdurend kinderen af en aan hollen met ijsjes en fristi's.

Op pad

Eerst was ik van plan de bezienswaardigheden netjes op te sommen. Boeiend? Neen! Het is veel interessanter er zelf heen te trekken. Dat staat dan ook op de agenda: uitpluizen wat de Sint-Andries Plaats te bieden heeft op vlak van entertainment. Eén van die bronnen van amusement is coSTA: cultureel ontmoetingscentrum Sint-Andries. Meteen krijg je een staaltje kunst voorgeschoteld. De poort van het gebouw is namelijk onder handen genomen van een jonge graffitispuiter, met succes. Een foto krijg je binnenkort te zien. Je kan in het coSTA niet alleen gezellig keuvelen met buurtbewoners, het geeft ook verschillende mogelijkheden om de handen uit de mouwen te steken en zelf wat te organiseren. Meer info over activiteiten vind je hier.

Luttele meters verder, kan je je verdiepen in de openbare bibliotheek. Klik hier om de openingsuren te bekijken.

Van uren te lezen in de bibliotheek krijg je dorst ;) Steek het pleintje over en relax op het terras van "Cap au Sud", een trendy wijnbar. Om haar reputatie kracht bij te geven: Cap au Sud is opgenomen in de lijst van plaatsjes van de Bongo Wine Bar. Bijpraten in het zonnetje (het terras ligt op de zuiderkant) met een glaasje Chardonnay in een oase van rust, what more can you wish for?

Oase van rust roept? Sint-Andries ligt bij de drukke winkelstraat de Nationalestraat.. En toch!

Het plein ontleent zich als luchtbel van rust in het midden van de koekenstad. Ik heb daarbij horen zeggen dat men dit ook wel het dorp-in-de-stad noemt. Als aspirant journaliste moet ik objectiviteit nastreven, maar toch wil ik meedelen dat dit gevoel me niet ontgaan is.

Gemist Acteertalent

Joepie, we hebben ons allereerste nieuwsitem gemaakt, echt gefilmd zoals een echte rudi vranckx. En jawel, MET de nodige beroepsernst waar Dhr. Marain al een dikke drie kwartier over aan het preken is.


Toegegeven, ons nieuwsitem was volledig fictief. Een oud bommatje werd ocharme beroofd van haar volledige hebben en houwen. Kate haar lege huis diende als decor. En oma van dienst was de onovertreffelijke Caroline. Echt waar, dat eerder timide meisje, zet die een pruik op en die is volledig in haar element.


Voor mij stond zowaar een kempische bomma van 87 jaar die hartverscheurend liet weten hoe die (waarschijnlijk poolse) boefjes haar laatste herinneringen van haar overleden zoon wegroofden. Ik stond ernaast als geluidsvrouw, en serieus, ik kon met moeite de tranen in mijn ogen bedwingen. (Het waren eerder tranen van een ingehouden bulderlach, maar kom ...).


Het resultaat,... tjah dat is er nog niet. De infrastructuur waar Plantijn zo trots op is, is toch niet wat het misschien ooit geweest was. Een micro, moet geluid opnemen, ... niet waar? En dat is bij ons dus jammer genoeg niet gebeurd. Er zal een oplossing komen, maar als ons nieuwsitem eruit ziet als een slecht gedupte franse film, dan is het niet onze schuld.

"Ze pakken ons leven af"

17-02-2008
Uit de gazet Van Antwerpen

De bejaarden van de Antwerpse wijk Sint-Andries blijven zich verzetten tegen de sluiting van hun seniorenlokaal aan de Prekersstraat. “Ze pakken onze bezigheid af”, zegt de 87-jarige Julia. Voor sommige mensen betekent dit dat ze de hele dag thuis moeten zitten.

”Het seniorenlokaal aan de Prekersstraat is sinds 2,5 maanden gesloten en het ziet er niet naar uit dat het gebouw op korte termijn opnieuw opent.

Het district Antwerpen wil eerst beslissen op welke manier de seniorenlokalen in de toekomst gerund zullen worden.“Ongehoord”, vindt Julia. “We zaten elke dag in het seniorenlokaal.

De koffie is er goedkoop en de mensen uit de buurt zien er elkaar. En als we in het lokaal zitten, hoeft thuis de verwarming niet te draaien. Dat is voor mensen met een klein pensioentje niet onbelangrijk.”“Asociaal”Ook José, een zestiger, vertelt hetzelfde verhaal.

“Sociaal contact is zeer belangrijk. En in een buurt als Sint-Andries hebben de mensen nog echt een band met elkaar. Dat soort dingen mag niet verloren gaan.”

De vrouwen vrezen dat het seniorenlokaal definitief gesloten blijft. “Er zijn geruchten dat de lokalen door het OCMW zullen worden overgenomen en dat ze alles onderbrengen in de dienstencentra”, zegt José.Julia knikt. “Het dichtstbijzijnde dienstencentrum ligt op enkele honderden meters hiervandaan. Dat is voor veel mensen al te ver.”De Stuurgroep Sint-Andries steunt de boze bejaarden. “Deze mensen hebben het al niet breed en nu pakt het district hun seniorenlokaal nog af ook. Ik noem dat asociaal en sluit niet uit dat er acties volgen”, zegt Nico Volckeryck van de Stuurgroep.

Patrick VAN DE PERRE

Interessante Mensen

Misschien een ideetje om iemand hiervan voor onze micro te krijgen om hun mening en visie over de Sint Andriesplaats te geven.

27-01-2008 Algemeen

Winaars Gouden neuzen 2007-08

Persbericht Gouden Neuzen 2007 Op zaterdag 26 januari 2008 reikte de Stuurgroep van Sint-Andries een bewoners platfom bestaande uit bewonersgroepen, culturele vzw’s en handelsverenigingen actief in de wijk haar Gouden Neuzen 2007 uit in het coStA, het Cultureel Ontmoetingscentrum Sint-Andries. Bij deze jaarlijkse feestelijke gebeurtenis worden prijzen uitgedeeld aan mensen of organisaties die zich het afgelopen jaar op een bijzondere manier voor de wijk hebben ingezet. Er zijn drie Gouden Neusbeeldjes te verdelen onder genomineerden in evenveel categorieën. Als Vrijwilliger/wijkbewoner werden dit jaar genomineerd: Pierre Vandenberghe, met de vereniging Sint-Andrieskwartier Herleeft! zowat de belichaming van het geheugen van de wijk; Jos Thijs, eindredacteur van de Gazet van Sint-Andries en een van de meest actieve vrijwilligers in de wijk en dat al meer dan 30 jaar lang; John Moussiaux: de man die zijn foto’s laat spreken. Terwijl hij eigenlijk van ver komt en ook ver buiten de grenzen van de wijk bekend is om zijn mooie beelden – zijn foto’s worden gepubliceerd in verschillende kranten en op TV – blijft hij toch een beetje dé fotograaf van Sint-Andries. Voor de categorie Verenigingen horen volgende wijkorganisaties bij de genomineerden: de Harmonie Arbeid en Kunst, een meer dan 100jarige, dus een van de oudste genomineerden, maar tegelijk een bijzonder jonge en levendige muziekharmonie, die aan iedereen de kans geeft om zich een instrument eigen te maken en bovendien laat ontdekken dat samen muziek maken een van de fijnste dingen is om te doen; R4R Europe of Residents for Regeneration, is een organisatie die op Europees niveau de georganiseerde bewoners ondersteunt en die vorig jaar onder meer over onze wijk een reportage heeft gemaakt voor de BBC; vzw Sint-Andries 2000 is de groep van vrijwilligers die door middel van allerlei activiteiten de Sint-Andrieskerk en haar cultuurhistorisch belang promoot. In de laatste categorie Ambtenaar/politicus/instantie tenslotte werden drie overheidsgerelateerde organisaties genomineerd, meerbepaald Opsinjoren, die de straatvrijwilligers en bewonersgroepen uit de wijk helpt om het leven en de samenhang in de wijk te verbeteren; Politie zone West die in de persoon van coördinator Marcel Van Peel en commissaris Glenn Verspeet al jarenlang op een constructieve manier samenwerkt met de stuurgroep en andere organisaties uit de wijk en vzw De Waag, die zich de afgelopen 30 jaar, vaak met meer moed en ijver dan middelen, heeft toegelegd op de opvang van de jongeren van Sint-Andries. And the winner is ... Het is een nek-aan-nek-race geworden in alle drie de categorieën en uit de stemming is duidelijk gebleken dat alle genomineerden, personen en organisaties, op heel wat steun kunnen rekenen bij de mensen van de wijk. Voor de eerste categorie was er bovendien een ex aequo voor Jos Thijs en John Moussiaux. In de categorie Verenigingen kaapte vzw Sint-Andries 2000 de eerste prijs weg en in de laatste categorie was het goud voor Politie zone West. In zijn speech wees Nico Volckeryck, voorzitter van de Stuurgroep van Sint-Andries op de kracht en samenhang in deze wijk doordat buurtbewoners, sociale en culturele verenigingen, ondernemers en overheden er op een unieke, open en constructieve manier samenwerken. In een aantal dossiers kon het afgelopen jaar een doorbraak worden geforceerd, maar een aantal andere problemen blijven aanslepen. Om die zaken op te lossen, vroeg de voorzitter om een krachtdadig signaal: “de tijd van de ludieke acties en campagnes is voorbij, nu is het tijd om concrete ingrepen tegen de vuilhufters die een smet werpen op het leven in dit deel van de stad”. Aan de prijsuitreiking ging een Catalaans buffet vooraf, waarvoor de opkomst buiten verwachting hoog was. De prijsuitreiking zelf ging gepaard met optredens van Studio Garcia Lorca (flamencodans), JC Brett (zang) en de nieuwe hiphopsensatie ONESTY. Alle 200 aanwezigen werden getracteerd op een zoete receptie.

All the Brotherzz in Da Hood

St. Andries MC's, de trotse rappers van tstad, regelrecht uit onze wijk.
Yeah!!

Gazet van Antwerpen spreekt!

Dit vond ik in een bijlage in de Gazet van Antwerpen over verschillende wijken in tstad: Twintig wijken: Twintig werelden.

Sint-Andriesplaats

De Lange Ridderstraat brengt je rechtstreeks naar de Sint-Andriesplaats, het mekka voor elke zichzelf respecterende Sint-Andriezenaar. Het Ontmoetingscentrum, aan de Sint-Andriesplaats, is een veelbezochte plaats. Heel wat verenigingen vinden er onderdak en in de foyer komen bewoners hun dagelijks koffietje drinken. Het "wij tegen zij"-gevoel is hier opvallend sterk aanwezig. Terwijl in de zaal een lezing wordt gegeven over 'Het nieuwe Europa', is al snel duidelijk dat met de bezoekers geen contact gezocht wordt. Ook niet als tijdens de pauze de anderen mee aanschuiven voor een koffie. "Dat zijn er geen van hier, dat zie je zo. Dat is de kleine burgerij met een groot pensioen", merkt Paul Dael meteen op. "Dat zijn inwijkelingen, blanke allochtonen."

"Met 'echte' migranten hebben wij hier geen problemen. Sint-Andries is zowat de veiligste buurt van Antwerpen, maar toch groeit ook hier het onveiligheidsgevoel. Als de zon ondergaat, verdwijnt het leven in de straten rond de Sint-Andriesplaats", klinkt het. "Dat heeft niet noodzakelijk iets te maken met criminaliteit, wel met prime time televisie." En inderdaad als je 's avonds in de kleine straatjes van Sint-Andries ronddwaalt, kom je plots niemand meer tegen. Als je de huisjes stiekem binnengluurt, ontdek je de flitsende televisieschermen. "Overal VTM", gaat Paul verder. "Wittekerke, Familie of Jambers, daar blijven de mensen voor thuis. Ook Thuis wordt hier uitgebreid geanalyseerd. Mensen leven in die televisie-wereld. Dat merk je vooral bij de kapper. De verhalen van op televisie worden nog extra versterkt door 'de boekskes'. Terwijl er naar hartelust gemoord en geroofd wordt op de televisie, hoor je hoe sommige vrouwen de wereldvrede zouden bewerkstelligen met een 'speciale' koffie voor Saddam."

Voor 1990 was Sint-Andries nog een sterk verkommerde wijk. Enkele privé-investeerders kochten er een huisje en knapten dat eigenhandig op. Door die nieuwe impuls leeft het Sint-Andrieskwartier weer helemaal op, gevolg is dan natuurlijk wel dat de prijzen even sterk evolueren. "Dat is het enige minpunt op Sint-Andries", reageert Liesbet De Wit (25) uit de Salm-Salmstraat. "Het is hier zalig wonen en toen ik hier enkele jaren geleden op zoek ging naar een appartement, vielen de prijzen nog mee. Ik betaal zo'n 350 euro per maand, voor een gelijkaardige flat, vragen ze nu makkelijk 75 tot 100 euro meer."

De Blogontmaagding

Tot een halfuur geleden waren we nog blogdummies, bij deze dus onze blogontmaagding.

De komende maanden overspoelen we deze website met weetjes, info, recensies en brainburps over de Sint-Andriesplaats. Wij hopen dat we het pleintje tot haar volste recht kunnen laten uitkomen.

Deze blog zal niet enkel afgewerkt journalistiek materiaal bevatten maar ook brainstorm momenten en snippets uit artikels die we zelf vinden in kranten, tijdschriften en op sites. Hopelijk wordt deze blog niet enkel een eindproduct maar is het ook een middel op zich om ons doel te bereiken.

Enjoy!!!