ONS SCHATJE

Eindelijk

Inderdaad, we zijn er vanaf! Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost en immens veel tegenslagen maar het resultaat mag er wezen!
Zet nu maar snel ons *schatje op de bloh(g)!!

Verlossing

We're DONE! Het is af, gedaan, afgerond, afgesloten. En JA we zijn heel trots op onze reportage!
Ikzelf heb wat problemen met de eindreportages op de blog te zetten maar het is de bedoeling dat die er nog aankomen hoor! Dus voor diegenen die ons deze maanden gevolgd hebben: don't worry. Morgen is het D-day. Het is nu bijna middernacht. We hebben het er heelhuids vanaf gebracht. Ik ben content!

Miserie (2)

Ik begin te snappen waarom dit de Parochie van de Miserie werd genoemd vroeger. De laatste twee weken rust er een vloek op het pleintje lijkt me, of nog erger: de wet van Murphey slaat zoals gewoonlijk weer genadeloos toe. Alles, maar dan echt ook ALLES wat fout kan lopen, loopt fout. Lees: beelden worden perongluk over andere beelden opgenomen, beelden lijken gefilmd door dronken piraat met maar 1 oog (te scheef voor woorden dus), alle materiaal is uitgeleend, computers vallen voor uren aan een stuk uit... (voor mijn groepsgenootjes: heel eerlijk, hier is NIKS maar dan ook NIKS persoonlijks mee bedoeld, jullie blijven de twee grootste schatten!!)

Daarbij werden we vorige week nog eens uitgescholden door een doorgedraaide cafébazin die ons jeugdig enthousiasme aanzag als regelrechte arrogantie. Omhooggevallen cafeetje waar een broodje minstens de 6 volle Euro's kost. Het is wel een heel lekker broodje, maar als student niet echt te betalen.

Hebben vrouwen deze week allemaal gezamelijk hun maandstonden ofzo (mij uitgesloten dan). Want onze leerkracht video was ook al niet mals voor ons. Als enige commentaar had ze "Pfff ja, ik kan ermee leven." Dankuwel mervrouw,... maanden van ons leven aan die video gespendeerd, en madam kan ermee leven. Tof... (Het was al beter dan vorige week, toen zei ze "Maar het is niet HELEMAAL hopeloos he meisjes...).

Dit is overduidelijk een zaag-post, vol opgekropte frustraties. Lang leve de blog!!! Daar kan ik alles op kwijt.

Miserie

Het aantal dagen slankt steeds sneller af. Het EMI (bib/computerzaal van de school) is praktisch onze natuurlijke habitat geworden. Spijtig genoeg kampen we met tegenslagen: materiaal dat dateert van het zwart-wit tv tijdperk, computers met pubered karakter die niet meewerken, tegenstrijdige commentaren. Als je afspraak voor een quote op te nemen het dan ook nog eens laat afweten wegens stress, is het hek helemaal van de dam en vloeit er al eens een traantje. Lichtpunt is dat ons radioproduct volledig AF is. Je kan het binnenkort beluisteren.

Het einde is in zicht

Ondertussen zijn er weer wat zonnige dagen gepasseerd en kon je ons terug vinden op de Sint-Andriesplaats. We wagen ons leven om een leuke reportage in elkaar te steken en er is bewijs! De foto moet echter nog volgen. Op stelligen kruipen, mensen lastig vallen, een camera op hun hoofd richten... niets is ons te veel.

Straks wordt ons radioproduct gekeurd. We zijn er zelf tevreden over, enkel muziekstukjes ontbreken nog. Keep those fingers crossed!

Mulitculturaliteit ten top

God, wat haat ik het woord multiculturaliteit, het is onmogelijk om in één keer juist te typen, en zo'n ongelooflijk modewoord. Een eufemisme dat een onduidelijke lading probeert te dekken.
Maar bon,... dit is een vage lading foto's :o).

Seemingly Africa

Levendigheid op een vrije vrijdagnamiddag

Under construction

We zijn volop aan ons radioproduct bezig. To do list: intro inspreken, muziekstukjes tussenvoegen en enkele tussenstukjes opnieuw inspreken.

Toch is het einde nog niet in zicht. De videoreportage staat nog steeds te trappelen!

We houden je op de hoogte!

Enkele voorproefjes

Volledig in de sfeer van wat ons eindresultaat zou moeten zijn: Tadaaaaah !!!

We blijven ervoor gaan

De dealine sluipt steeds dichterbij. We lopen dan ook met momenten als kippen zonder kop rond. Vandaag hebben een ruwe -lees héél ruwe- montage laten horen aan de lector. Hij is benieuwd naar wat we ervan zullen maken. Hij niet alleen! Maandagmiddag hebben we een tweede afspraak met hem.

Hoewel het een verlengd weekend is, gaan wij hardwerkende studenten morgenvroeg om 10u (!!) samenkomen om wat in elkaar te flansen. Neenee, we zullen jullie Sint-Andriesfans niet teleur stellen!

Naast radio is er ook nog video dat we niet uit het oog verliezen. Vanmiddag hebben we nog wat gemonteerd. Dat filmpje kan zo bekijken op onze blog. Vrijdag is het filmen geblazen en ook zondag zijn we van de partij.

Verlengd weekend noemt men dat... ;)

Kevin aka K.G.

Ons radioproduct is een feit! Who am I kidding... de montage zal nog uren duren! Maar toch, we zijn alle drie heel opgetogen met ons gesprek met Kevin, één van de Sint-Andries MC's. Het is nog veel werk, maar we gaan er iets mooi van maken! Je zal het eindresultaat uiteraard kunnen beluisteren op onze blog.

Sint-Andries MC's

Maandag 14u00 is het uur van de waarheid. Dan gaan we de Sint-Andries MC's op de rooster leggen ;)

Keep those fingers crossed!

Het MisSverstand in Bongo

Als aspirant-journalisten mogen we eigenlijk geen reclame maken maar we zijn zo trots op ons pleintje -notice het taalgebruik: "ons" pleintje ;) - dat we de toch iets in de bloemetjes willen zetten. En wij zijn niet de enige... Met de cadeaubon van Bongo kan je smullen van een 'Healty Lunch' in Het MisSverstand. Een absolute aanrader!

Contrasten (1)

Toen ik tegen mijn moeder zei dat we een reportage moesten maken over de Sint Andriesplaats schoot haar berschermingsgevoel in overdrive. "Maar, Irien, die buurt!! Zou je daar wel rondlopen?". In den tijd dat mijn mama nog in het stad vertoefde moet dat daar blijkbaar nogal onfris, en zelfs op het randje van gevaarlijk geweest zijn. Ook mijn papa was er niet meteen gerust in. Hij, als stoere grote vent zou daar namelijk ook niet gaarne hebben rondgelopen in zijn tijd.

Mijn ouders zijn alletwee in 't Stad opgegroeid, geboren en getogen. Ik, daarentegen, ben in de veilige omgeving van een kleine gemeente, met grote oprijdlanen, in zogezegd de groenste buurt van Noord-Antwerpen (rarara, waar woon ik?) grootgebracht. MAAR, de laatste 5 jaar heb ik toch wel wat meer uurtjes gespendeerd in de grote koekestad dan mijn ouders in de laatste 15 jaar.

Mijn reactie was dan ook: "Huh, die Sint-Andriesplaats, is dat niet dat gezellig pleintje achter de Nationalestraat?". Ik trok mijn stoute schoenen aan, liet mijn mama, bibberend van de schrik, achter en vertrok naar "mijn" pleintje.

Alle commotie voor niets natuurlijk. Ik had gelijk... (Du-uh!)

Tijd voor een stukje geschiedenis.
Vroeger was de wijk wel inderdaad een zeer achtergestelde buurt. Sint-Andries was de allerarmste wijk van de stad. Ze werd dan ook toepasselijk de Parochie van de Misère genoemd. De straten liepen over van de open riolen en de mensen zagen grauw van de, tjah ,... Miserie.
De enigste economische impuls was de vismarkt die daar zijn vast plekje had. En bij een vismarkt komen er ook niet al te frisse beelden bij mij naar boven.

Waarom dit stukje nu Contstrasten heet is wel dit.
Tegenwoordig is de Sint-Andriesplaats een plek waar jonge, hippe families hun kinderen/honden uitlaten terwijl ze in het cosy-alternatieve MisSverstand hun biologisch, maar prijzig, broodje naar binnensmikkelen. En de huurprijzen zijn ook om van achterover te vallen.
Of vindt u 1500euro per maand een schappelijk prijsje voor een rijhuisje?

Sint-Andriesplaats is een plein van contrasten, o.a. tussen vroeger en nu. Van allerarmste wijk tot eentje waar hippe, rijke gezinnetjes hun plekje zoeken in de loftachtige woningen.

Summerschool @ coStA

De Paasvakantie is nog maar net achter de rug of coStA maakt zich klaar voor de grote zomervakantie. Voor een nieuw project waarin kinderen van 5 tot 12 jaar kunnen deelnemen aan workshops, heeft ze echter nog lesgevers nodig! Voor € 27 per dag, zorg jij ervoor dat een kind een onvergetelijke vakantie beleeft.

Meer informatie op de website van coStA!

Nieuw: Theaterkaart van coStA

Het cultureel ontmoetingscentrum Sint-Andries komt op de proppen met een voordelig initiatief. Met de theaterkaart kan je voortaan voor een prikje een avondje cultuur beleven.
Normaal kost een ticket € 9 (€ 6 als je een voorverkoopkaart koopt). Via de theaterkaart kan je voor slechts € 2 een theaterstuk bekijken. Een uitstekend idee van coStA als je het mij vraagt.

Tickets verkrijgbaar in coSta: Sint-Andriesplaats 24, van 9 tot 17u.
Je kan ook telefoneren 03 260 80 50
Of een mailtje sturen. ccandries@stad.antwerpen.be

Lichtpuntje

We hebben ze te pakken, de Sint-Andries MC's! Waarschijnlijk zullen we ze dit weekend op de rooster leggen. We laten je uiteraard weten hoe dat verloopt.

Filmen wat de klok slaat

Voor de mensen die zo geïnteresseerd zijn en ons in hoogeigen persoon willen ontmoeten: volgende week wordt de Sint-Andriesplaats zowat onze natuurlijke habitat. Heel de week lang laten we onze cameraskills de vrije loop in de hoop op fascinerende beelden.

Heb jij iets boeiend te zeggen of kan je iets indrukwekkend tonen? Je weet ons te vinden! Of reageer hieronder.

Under construction

Check out onze nieuwe lay-out!
De komende week kan je hier en daar nog wat minimaal gesleutel vinden.

Feel free to comment...

In the meantime...

Terwijl de man in het zijstraatje zijn best doet om voor ons de Sint-Andries MC's te contacteren heb ik mij even bezig gehouden met ons Marcel Vanthilt- backup-plan. Ik heb hem een mail gestuurd met daarin de nodige uitleg. Maar er is mij duidelijk gezegd geweest dat hij een druk bezet man is en de kans is miniem dat hij effectief op onze aanvraag zal ingaan. Afwachten is dus de boodschap..

Foto's

NIEUW OP ONZE BLOG!

We nemen je mee naar een zonnige dag op de Sint-Andriesplaats!
Zowel het plein zelf als het café/restaurant het MisSverstand zijn te bezichtigen.

CHECK THOSE PICS!

Een voorsmaakje

Bezorgdheid alom

De lector Radio is bezorgd om ons radioconcept omdat we nog geen Sint-Andries MC te pakken hebben gekregen! Hij kwam zelf met een plan B op de proppen: Marcel Vanthilt interviewen! Hij zou klant zijn in "het Misverstand", het café/restaurant op de hoek.

Alsof dat makkelijker is! Ik herinnerde me dat er in een zijstraatje van de Sint-Andriesplaats een raam versierd was met t-shirts van de MC's. Ook ging er reclame voor hun nieuw album. Het mooie weer maakte mijn tocht naar ons pleintje meer dan aangenaam! Ik waagde mijn kans en klopte aan. Resultaat? De meneer wil ons absoluut helpen en gaat me zo snel mogelijk contacteren.

In "het Misverstand" keek ik of de goden me een tweede keer goed gezind waren. Helaas. Ik kreeg te horen dat Marcel Vanthilt er inderdaad af en toe vertoeft maar dat hij het heel vervelend -lees: hij haat het- vindt dat hij herkend en aangesproken wordt.

DUS Sint-Andries MC's: als jullie dit lezen REAGEREN IS DE BOODSCHAP! ;)

Helpcenter in Sint-Andriesstraat nr. 7

Verslagen van vergaderingen lezen? Wat een saai gedoe! Toch zijn er af en toe leuke nieuwtjes te vinden. Zo blijkt uit het verslag van maart van de Stuurgroep Sint-Andries, dat er een Helpcenter in de buurt komt. Het verhuist namelijk naar de Sint-Andriesstraat nummer 7.

Je kan er terecht voor informatie rond seksualiteit en je kan je ook gratis laten testen voor HIV. Het Helpcenter richt zich op de preventie van seksueel overdraagbare aandoeningen en wilt deze ook sneller behandelen.

Volgens mij een meerwaarde voor Sint-Andries!

De gouden neuzen!

Mensen die de handen uit de mouwen steken voor het vierde kwartier van Antwerpen aka de Sint-Andriesplaats, worden elk jaar in de bloemetjes gezet door de stuurgroep Sint-Andries. Deze bezielden genoten op 26 januari 2008 hun 15 minutes of fame. Ze mochten hun gouden neus in ontvangst komen nemen in -hoe kan het ook anders- het cultureel ontmoetingscentrum. Kunstenares Inne Peetermans heeft de gouden neuzen gemaakt. And award goes to...

Persoonlijkheid uit de wijk: José Wyns

Aan haar heeft de wijk het wijk-en gezondheidscentrum te danken. Ze heeft steeds haar best gedaan voor de zieken en de bejaarden in de buurt.

Organisatie voor/uit de wijk: Sint-Egidiusgemeenschap-Kamiano

De senioren, mindergegoeden én mensen zonder papieren zullen ook hen dankbaar zijn voor het aanbieden van warme maaltijden, een kapsalon en een kledingwinkel. Via het project HOP gaven ze mensen zonder papieren en asielzoekers een stem.

Ambtenaar/politieker: Philippe Heylen

Hij nam de heropening van de bibliotheek voor zijn rekening.

Zoals de echte nieuwslezers

Naast filmen en teksten schrijven, zijn er ook nog de algemene vakken waarvoor we ons dienen in te zetten. Voor Engels moesten we bij footage (het filmpje nachtraven) een bijhorende tekst neerpennen. Hierzo het resultaat:

If you walk across Sint-Andries square at night, you are bound to walk into a surprise. Contrary to the calm chattering of old ladies on benches during the daytime, the evening can bring a wide range of vivid entertainment. Tonight a friendly game of basketball is taking place. Macho boys scream on the top of their longs to impress the locals. "This will be put on You Tube right?!" Sure, their tricks are certainly worth giving attention to. The square breaths an inviting atmosphere, full of warmth. So feel to stop by and cheer for these neat youngsters.

Daar bleef het echter niet bij! Als echte nieuwsankers, lazen we de tekst voor in de opnamestudio van de school. Het verdikt was: beter articuleren en bewegen met die lippen!

Dag des oordeels

Vandaag was de langverwachte advies/commentaar dag. Meneer Vlecken heeft ons radioconcept (Sint-Andries MC's) goedgekeurd. Zo, nu kunnen we daar al invliegen. Wat video betreft: de gemonteerde stukjes zijn alvast in goede aarde gevallen.

De dag des oordeels viel dus al bij al goed mee, we kunnen op beide oren slapen vannacht.

Nachtraven

Het enige wat ik daar graag aan wil toevoegen, voor de geïnteresseerden, is dat we ons materiaal volgende woensdag zullen voorleggen aan de lector video. Eens luisteren naar haar wijze raad :) en van daaruit onze plannen verder uitstippelen!

IJSJE

En maar lopen met die camera

Nu Caroline terug is van haar zuurverdiende weekje skiën is het dringend tijd dat we nog eens gaan filmen.

De goden waren ons gunstig gestemd, gisteren scheen zowaar de zon. (Nadat we een WITTE, ik overdrijf niet, zo wit als de binnenkant van de neus van Keith Richards, Pasen hadden. Kun je het al voorstellen? Kindjes met verkleumde voetjes en blauwe lippen, buiten op zoek naar wat meneer de paashaas (met muts op) voor lekkers in de tuin had gedropt.)

In die 40min rushes zitten er toch al behoorlijk wat bloopers bij. Bij deze een bloemlezing:
(let vooral op Kate die vaak niet doorhad dat we al aan het filmen waren, en dat de film ook GELUID opnam :o) )



film: Kate, Caroline, Irina
muziek: "This is a flirt" van Balthazar

Caroline de piste in (letterlijk!)

De Paasvakantie is een feit. Voor jullie me als vermist opgeven: ik vertrek vannacht naar Oostenrijk. Vandaar de mindere -lees volkomen afwezig- activiteit op de blog. Je zou denken dat ja de dag van vandaag overal internet ter beschikking hebt. En ja inderdaad, op de berg waar ik een week zal vertoeven zijn wel geteld TWEE computers met een internetverbinding.. Need I say more?

Treur niet, wie weet op welke manier de frisse berglucht me inspireert ;)

Schuilen met warme choco

De ijzige wind hield ons donderdagochtend niet tegen om toch de geplande filmsessie uit te voeren and it payed off. We hebben al heel wat schoolkinderen kunnen vastleggen op camera. Dat is trouwens ook wat de lector video ons adviseerde: mensen filmen. Meermaals waren er te veel mensen tegelijkertijd op het plein die we allemaal wilden filmen. Dat zorgde voor hilariteit. Bloopers volgen later ;) Naast jeugdigheid zijn we erin geslaagd ook multiculturaliteit te vereeuwigen.

Na enkele uren slaagden onze verkleumde vingers er niet meer in de camera te bedienen. Tijd voor een warme chocomelk met slagroom. Café Het MisSverstand werd onze schuilplaats.

Changement de décor

Als er iets is wat voortdurend wijzigt, is het wel het script van scenarioschrijvers. Na een gesprek met de lector video over het concept, zijn we tot enkele inzichten gekomen. Naast het contrast tussen vroeger en nu, kunnen we ook de diversiteit van de bezoekers van de Sint-Andries plaats in beeld brengen. Na de blogontmaagding enkele weken geleden volgt dus morgen de filmontmaagding van de Sint-Andriesplaats.

Retour MC's

Too Stuff, K.G., Arkis, Scale, El C en H Core, betere bekend als Sint-Andries MC's kruipen uit hun schelp en laten van zich horen:

10 mei '08 Mano Mundo in Boom 19u
11 mei '08 Straatfeesten in Kalmthout 20u

Een preview hoor je op hun My Space pagina.

Praktijk?!

De deadline begint te lonken. Na de Paasvakantie is het filmen wat de klok slaat. Wat gaan we nu concreet DOEN? Al slurpend aan een koffie, zitten Kate, Irina en ik te brainstormen. Het duurt niet lang voor we het eens zijn. Onze filmreportage zal het schril contrast tussen vroeger en nu tonen. De praktijk moet nog specifiek uitgewerkt worden, we zitten op café he ;)

De radioreportage is een grotere uitdaging. We mogen slechts één onderdeeltje van de gehele Sint-Andriesplaats selecteren. Sint-Andries MC's is een mogelijkheid. In ieder geval gaan gaan we maandag 31 maart, dinsdag 1 en woensdag 3 april de filmapparatuur boven halen. Duim alvast voor mooi weer.

Je hoort zeker nog onze film-en denk perrikelen.

Help CoStA!

CoStA zoekt vrijwilligers voor promowerk.
Interesse? Bel 03 260 80 50 of mail.

Geen verveling met CoStA

De Paasvakantie is een uitstekend moment om de lente en eventueel zomertemperaturen -we kunnen vandaag niet meer langs de opwarming van de aarde, weet je wel- te verwelkomen. Dat is ook het cultureel ontmoetingcentrum (CO) niet ontgaan. Neem een kijkje op hun kalender.

Zowel jong als oud komen aan hun trekken. Zo heb je bijvoorbeeld het gratis kindertheater "De helse machine" dat op 22 maart van start gaat. Een leuk uitje met de kids, toch? Zelf kan je dan weer naar "Jazz Jams in CoStA", een absolute aanrader. CO + jazz = liefde. Al jaren worden deze twee elementen in concerten gegoten. De jamsessies worden nu dus aan het repertroire toegevoegd. Hier eindigt de concertenronde nog niet. Alexi Tuomarila Quartet (een finse pianist), Ivan Paduart (een Belgisch exemplaar) en Leine (zangeres, songwriter, gitaarspeelster) passeren ook nog de revue dit jaar.

Voor meer informatie over data en prijzen: check de site.
Tip: ontvang CostA's nieuwbrief in je mailbox.

Moeder, waarom volg ik journalistiek?

In 1932 schreef Lode Zielens de laatste zin van zijn boek "Moeder, waarom leven wij?" aan zijn bureautje in de Pompstraat in het Sint-Andrieskwartier.

In deze sociale roman beschrijft hij het leven van een familie in de "Parochie van Misère", a.k.a. Sint-Andrieskwartier. De protagonist van het verhaal is Netje. Zij wordt vernederd door haar Moeder die haar gezicht verminkt door er brandende poken op uit te duwen. Later hokt Netje samen met een ontrouwe echtgenoot, Louis(hij bedriegt haar met haar hoer van een zus). Ze moet bedelen om rond te komen.

Soms voelen deze studies ook zo aan bij mij, als een sociaal drama over miserie, gedoemd om niet te slagen. Mijn gemoed wordt als door gloeiende poken verminkt door het gebrek aan slaap, het falen van materiaal, en dan nog maar een matige beoordeling halen. En waarvoor? Voor een onderbetaalde prutjob op een redactie ergens in de wijkkrant, of dat beweren ze hier op school toch allemaal. "Denk maar niet dat er nog plaats is op de VRT, of dat je op z'n minst de choco op je boterham zal verdienen...!!".

Maar, zoals in elke goede roman volgt er een keerpunt. Wanneer Netje's overspelige man haar voorgoed verlaat voor haar zuster (om die dan op haar buurt alleen achter te laten), ontmoet Netje haar oude schoolliefde, Karel. Karel is haar altijd graag blijven zien en samen worden ze gelukkig oud.

Hopelijk ligt er voor mij ook een Karel in de toekomst. Karel zou dan die reis door Zuid-Amerika zijn in opdracht van Vlaanderen Vakantieland, of dat plekje naast Peter Vandeveire 's ochtends in de studio van Studio Brussel.

Haa, een mens mag toch dromen niet waar?

Buurtmaaltijden 2008

Op de buurtmaaltijden kunnen buurtbewoners elkaar ontmoeten en op een ontspannen manier creatieve ideeën ontwikkelen. Deze buurtmaaltijden blijven dan ook een vaste waarde als ontmoetingsmoment voor de bewoners. Iedereen is welkom!
i.s.m. De Stuurgroep van Sint-Andries
toegang 8 € (op voorhand reserveren)
Zaterdag 22 maart 2008 - 19:00 - Kleine Zaal

JUBILEE IN SINT- ANDRIES (Dree Deweerdt)

Van aan de Kasteelplein,
Tot aan het Voddenstraatje
D'r was geen enkel gaatje
of ‘t was er net en fijn.
En dan in ‘t Half Maantje,
in ‘t Leeuwke en in ‘t Zwaantje.
Daar dansten groot en klein.
Ja, vrienden lief, ge moet eens komen kijken
want de Luizenmarkt staat boven alle wijken.
Gewis als ‘t is
Om goed te jubileren
‘t Plezier is hier
in ‘t Sint-Andrieskwartier.
En Sint-Andries, dat valt niet vies
om ‘t allerschoonste te palleren.
‘t Is de parochie van miserie !
Ja, d'er is plezier
d' er is plezier, d' er is plezier,
ja d' er is plezier in ‘t Sint-Andrieskwartier !

Impressie

Op de Sint-Andries plaats aangekomen, merk je meteen een gezellige drukte op. Jong geweld stormt het plein over. Het is dan ook woensdagmiddag en de Sint-Andries plaats is omringd door onder andere een school en een bibliotheek. De ontmoetingsplaats, voor de verandering Sint-Andries genoemd, zal daar ook haar steentje tot bijdragen. Je voelt een soort positieve geladenheid, een enthousiaste energie rond dwarrelen. Misschien heeft dat te maken met de zonnestralen die op mijn gezicht weerkaatsen en de geur van de lente. Inderdaad, geen onaangename stadsluchtjes te vinden. Het lijkt of je eventjes in een luchtbel van ontspanning stapt, wat vrij opmerkelijk is in een druk gebied als de Nationalestraat.

Ik zit op één van de houten banken die naar elkaar toe gericht zijn, tussen twee evenwijdige rijen bomen. Het hele plein is trouwend omringd door banken en bomen, met op elke hoek van het plein een verzameling bankjes. Kwestie van de gezelligheid te optimaliseren denk ik. Een mama en haar twee kleine kinderen zitten er hun lunch te eten. Daar is het net warm genoeg voor. Bij kouder weer, kunnen stadsmensen zich verwarmen in “Cap au Sud”. Je kan ook “Het MisSverstand” induiken voor een meer rustieke sfeer.

De overvloedige aanwezigheid van de kinderen is niet ondenkbaar. Naast het rode klimkluwen, heb je de witte lijnen met groene en diepblauwe zones die het basketplein markeren. Een jongentje oefent er alvast zijn lay-up. Dit is niet het enige kleurenpalet zichtbaar. De poort van het ontmoetingscentrum heeft dienst gedaan als uitleefplaat voor een getalenteerd graffitispuiter. Geel met roos en grijs, rood met groen en paars vullen ogen die me aan “Star Wars” of een ander spacy tv-programma doen denken. Ik kan me meteen inbeelden hoe de bladeren aan de bomen in de zomer het schilderachtige beeld vervolledigen.

Kindertuin a.k.a Sint Andriesplaats

Op deze woensdagnamiddag loopt ons plein vol spelende kinderen. Het schooltje in de buurt is net uit en het grote, spinnenwebachtige, rode klimrek hangt vol joelende kleuters. Net aapjes in de Jungle.

Ik zitn op een terrasje van het enige eetcafé op het plein, Het Misverstand. Ietwat verderop is er wel een loungebar maar die is gesloten. Als ikga kijken aan de deur ligt het etablissement er wel heel verlaten bij. Later hoor ik van de cafébazin dat de bar gesloten is wegens zware waterschade.

Op het terras staan een drietal lange tafels met even lange banken erlangs. Op de tafels staan verwarmers. In het winterzonnetje dat af en toe van achter de wolken komt piepen kan het toch soms nog frisjes zijn. De groene, dikke, stugge dekens die klaarliggen komen dus goed van pas.

Ik vind het echt wel leuk dat het café de moeite heeft gedaan om het terras zo vroeg in het jaar al aangenaam mogelijk te maken. Na een winter binnenzitten is het wel fijn om eens buiten in de zon te kunnen genieten, hoe zwak ze ook nog maar is.

Uit het doorgeefluikje dat de bar met het terras verbindt komt de cafébazin hangen. Ze is een extroverte verschijning met haar felgekleurde haarband. Ik bestel een theetje, kwestie van met toch een beetje op te warmen.

Uit het café klinkt opzwepende salsamuziek.Zelfs in het vroege voorjaar hangt hier al duidelijk een zomers sfeertje. Later vang ik flarden op van Franse chansons en het betere Vlaamse levenslied. Het past perfect bij de sfeer die zowel het pleintje, als het gezellige café uitstraalt.

Aan de basketbalpalen staan jongetjes verwoed hun basketbal in de ring te gooien. Ze zijn nog iets teklein. Het lukt hen amper om de bal te laten stuiteren en als ze hem weggooien geraakt hij net een metertje de lucht in.

Door het gejoel van de kinderen is het hier gezellig druk. Overal staan ouders met elkaar te keuvelen terwijl ze hun kinderen zijdelings in het oog houden. De kinderen klauteren over het klimrek, spelen met met een voetlbal en zoeven voorbij op een mini-skateboard. Eén meisje probeert zichzelf staande te houden op inline-skates terwijl ze een zelf-in-elkaar-geknutseld ornament op haar hoofd heeft.

Het koddigste onder de kindjes is een jongetje van ongeveer vier jaar oud. Hij is heel hip gekleed met een grijs truitje met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek, en van die kleine skateschoentjes van een bepaald hip merk. Nogal onhandig heeft hij een basketbal vast die bijna zo groot is als hijzef. Naast mij staat een dertgier met, jawel, een grijze trui met een kap, een artistiek petje op, een zwarte broek en iets grotere skateschoenen van een bepaald hip merk. Duidelijk de trotse papa.

Die staat daar met nog een aantal andere vaders en een pintje tekijken hoe zoonlief met de andere koters speelt. De nieuwe man combineert dezer dagen zijn avondje op café met het letten op zijn kroost.

Onder de vele bomen staan bankjes waar allerhande soort volk zit. Voornamelijk moeders met kinderen, maar ook een bejaard koppeltje, een tienerkoppeltje, een stellete puberse punkers,...

Aan de overkant is een cultureel ontmoetingscentrum. Momenteel komt daar geen leven uit maar ik kan mij voorstellen dat het er 's avonds en in het weekend bruist van leven. Het is een groen plein met vele bomen waarin de infrastructurr zoals de basketbalpalen en het rode klimrek goed geïntegreerd is. Er is geen verkeer. Hoewel dit vlak bij de Nationalestraat is, is het hier toch rustig. Je vergeet bijna dat je in een wereldstad bent.
Hat is voornamelijk een heel familiaal plein. Uit het café komen voortdurend kinderen af en aan hollen met ijsjes en fristi's.

Op pad

Eerst was ik van plan de bezienswaardigheden netjes op te sommen. Boeiend? Neen! Het is veel interessanter er zelf heen te trekken. Dat staat dan ook op de agenda: uitpluizen wat de Sint-Andries Plaats te bieden heeft op vlak van entertainment. Eén van die bronnen van amusement is coSTA: cultureel ontmoetingscentrum Sint-Andries. Meteen krijg je een staaltje kunst voorgeschoteld. De poort van het gebouw is namelijk onder handen genomen van een jonge graffitispuiter, met succes. Een foto krijg je binnenkort te zien. Je kan in het coSTA niet alleen gezellig keuvelen met buurtbewoners, het geeft ook verschillende mogelijkheden om de handen uit de mouwen te steken en zelf wat te organiseren. Meer info over activiteiten vind je hier.

Luttele meters verder, kan je je verdiepen in de openbare bibliotheek. Klik hier om de openingsuren te bekijken.

Van uren te lezen in de bibliotheek krijg je dorst ;) Steek het pleintje over en relax op het terras van "Cap au Sud", een trendy wijnbar. Om haar reputatie kracht bij te geven: Cap au Sud is opgenomen in de lijst van plaatsjes van de Bongo Wine Bar. Bijpraten in het zonnetje (het terras ligt op de zuiderkant) met een glaasje Chardonnay in een oase van rust, what more can you wish for?

Oase van rust roept? Sint-Andries ligt bij de drukke winkelstraat de Nationalestraat.. En toch!

Het plein ontleent zich als luchtbel van rust in het midden van de koekenstad. Ik heb daarbij horen zeggen dat men dit ook wel het dorp-in-de-stad noemt. Als aspirant journaliste moet ik objectiviteit nastreven, maar toch wil ik meedelen dat dit gevoel me niet ontgaan is.

Gemist Acteertalent

Joepie, we hebben ons allereerste nieuwsitem gemaakt, echt gefilmd zoals een echte rudi vranckx. En jawel, MET de nodige beroepsernst waar Dhr. Marain al een dikke drie kwartier over aan het preken is.


Toegegeven, ons nieuwsitem was volledig fictief. Een oud bommatje werd ocharme beroofd van haar volledige hebben en houwen. Kate haar lege huis diende als decor. En oma van dienst was de onovertreffelijke Caroline. Echt waar, dat eerder timide meisje, zet die een pruik op en die is volledig in haar element.


Voor mij stond zowaar een kempische bomma van 87 jaar die hartverscheurend liet weten hoe die (waarschijnlijk poolse) boefjes haar laatste herinneringen van haar overleden zoon wegroofden. Ik stond ernaast als geluidsvrouw, en serieus, ik kon met moeite de tranen in mijn ogen bedwingen. (Het waren eerder tranen van een ingehouden bulderlach, maar kom ...).


Het resultaat,... tjah dat is er nog niet. De infrastructuur waar Plantijn zo trots op is, is toch niet wat het misschien ooit geweest was. Een micro, moet geluid opnemen, ... niet waar? En dat is bij ons dus jammer genoeg niet gebeurd. Er zal een oplossing komen, maar als ons nieuwsitem eruit ziet als een slecht gedupte franse film, dan is het niet onze schuld.

"Ze pakken ons leven af"

17-02-2008
Uit de gazet Van Antwerpen

De bejaarden van de Antwerpse wijk Sint-Andries blijven zich verzetten tegen de sluiting van hun seniorenlokaal aan de Prekersstraat. “Ze pakken onze bezigheid af”, zegt de 87-jarige Julia. Voor sommige mensen betekent dit dat ze de hele dag thuis moeten zitten.

”Het seniorenlokaal aan de Prekersstraat is sinds 2,5 maanden gesloten en het ziet er niet naar uit dat het gebouw op korte termijn opnieuw opent.

Het district Antwerpen wil eerst beslissen op welke manier de seniorenlokalen in de toekomst gerund zullen worden.“Ongehoord”, vindt Julia. “We zaten elke dag in het seniorenlokaal.

De koffie is er goedkoop en de mensen uit de buurt zien er elkaar. En als we in het lokaal zitten, hoeft thuis de verwarming niet te draaien. Dat is voor mensen met een klein pensioentje niet onbelangrijk.”“Asociaal”Ook José, een zestiger, vertelt hetzelfde verhaal.

“Sociaal contact is zeer belangrijk. En in een buurt als Sint-Andries hebben de mensen nog echt een band met elkaar. Dat soort dingen mag niet verloren gaan.”

De vrouwen vrezen dat het seniorenlokaal definitief gesloten blijft. “Er zijn geruchten dat de lokalen door het OCMW zullen worden overgenomen en dat ze alles onderbrengen in de dienstencentra”, zegt José.Julia knikt. “Het dichtstbijzijnde dienstencentrum ligt op enkele honderden meters hiervandaan. Dat is voor veel mensen al te ver.”De Stuurgroep Sint-Andries steunt de boze bejaarden. “Deze mensen hebben het al niet breed en nu pakt het district hun seniorenlokaal nog af ook. Ik noem dat asociaal en sluit niet uit dat er acties volgen”, zegt Nico Volckeryck van de Stuurgroep.

Patrick VAN DE PERRE

Interessante Mensen

Misschien een ideetje om iemand hiervan voor onze micro te krijgen om hun mening en visie over de Sint Andriesplaats te geven.

27-01-2008 Algemeen

Winaars Gouden neuzen 2007-08

Persbericht Gouden Neuzen 2007 Op zaterdag 26 januari 2008 reikte de Stuurgroep van Sint-Andries een bewoners platfom bestaande uit bewonersgroepen, culturele vzw’s en handelsverenigingen actief in de wijk haar Gouden Neuzen 2007 uit in het coStA, het Cultureel Ontmoetingscentrum Sint-Andries. Bij deze jaarlijkse feestelijke gebeurtenis worden prijzen uitgedeeld aan mensen of organisaties die zich het afgelopen jaar op een bijzondere manier voor de wijk hebben ingezet. Er zijn drie Gouden Neusbeeldjes te verdelen onder genomineerden in evenveel categorieën. Als Vrijwilliger/wijkbewoner werden dit jaar genomineerd: Pierre Vandenberghe, met de vereniging Sint-Andrieskwartier Herleeft! zowat de belichaming van het geheugen van de wijk; Jos Thijs, eindredacteur van de Gazet van Sint-Andries en een van de meest actieve vrijwilligers in de wijk en dat al meer dan 30 jaar lang; John Moussiaux: de man die zijn foto’s laat spreken. Terwijl hij eigenlijk van ver komt en ook ver buiten de grenzen van de wijk bekend is om zijn mooie beelden – zijn foto’s worden gepubliceerd in verschillende kranten en op TV – blijft hij toch een beetje dé fotograaf van Sint-Andries. Voor de categorie Verenigingen horen volgende wijkorganisaties bij de genomineerden: de Harmonie Arbeid en Kunst, een meer dan 100jarige, dus een van de oudste genomineerden, maar tegelijk een bijzonder jonge en levendige muziekharmonie, die aan iedereen de kans geeft om zich een instrument eigen te maken en bovendien laat ontdekken dat samen muziek maken een van de fijnste dingen is om te doen; R4R Europe of Residents for Regeneration, is een organisatie die op Europees niveau de georganiseerde bewoners ondersteunt en die vorig jaar onder meer over onze wijk een reportage heeft gemaakt voor de BBC; vzw Sint-Andries 2000 is de groep van vrijwilligers die door middel van allerlei activiteiten de Sint-Andrieskerk en haar cultuurhistorisch belang promoot. In de laatste categorie Ambtenaar/politicus/instantie tenslotte werden drie overheidsgerelateerde organisaties genomineerd, meerbepaald Opsinjoren, die de straatvrijwilligers en bewonersgroepen uit de wijk helpt om het leven en de samenhang in de wijk te verbeteren; Politie zone West die in de persoon van coördinator Marcel Van Peel en commissaris Glenn Verspeet al jarenlang op een constructieve manier samenwerkt met de stuurgroep en andere organisaties uit de wijk en vzw De Waag, die zich de afgelopen 30 jaar, vaak met meer moed en ijver dan middelen, heeft toegelegd op de opvang van de jongeren van Sint-Andries. And the winner is ... Het is een nek-aan-nek-race geworden in alle drie de categorieën en uit de stemming is duidelijk gebleken dat alle genomineerden, personen en organisaties, op heel wat steun kunnen rekenen bij de mensen van de wijk. Voor de eerste categorie was er bovendien een ex aequo voor Jos Thijs en John Moussiaux. In de categorie Verenigingen kaapte vzw Sint-Andries 2000 de eerste prijs weg en in de laatste categorie was het goud voor Politie zone West. In zijn speech wees Nico Volckeryck, voorzitter van de Stuurgroep van Sint-Andries op de kracht en samenhang in deze wijk doordat buurtbewoners, sociale en culturele verenigingen, ondernemers en overheden er op een unieke, open en constructieve manier samenwerken. In een aantal dossiers kon het afgelopen jaar een doorbraak worden geforceerd, maar een aantal andere problemen blijven aanslepen. Om die zaken op te lossen, vroeg de voorzitter om een krachtdadig signaal: “de tijd van de ludieke acties en campagnes is voorbij, nu is het tijd om concrete ingrepen tegen de vuilhufters die een smet werpen op het leven in dit deel van de stad”. Aan de prijsuitreiking ging een Catalaans buffet vooraf, waarvoor de opkomst buiten verwachting hoog was. De prijsuitreiking zelf ging gepaard met optredens van Studio Garcia Lorca (flamencodans), JC Brett (zang) en de nieuwe hiphopsensatie ONESTY. Alle 200 aanwezigen werden getracteerd op een zoete receptie.

All the Brotherzz in Da Hood

St. Andries MC's, de trotse rappers van tstad, regelrecht uit onze wijk.
Yeah!!

Gazet van Antwerpen spreekt!

Dit vond ik in een bijlage in de Gazet van Antwerpen over verschillende wijken in tstad: Twintig wijken: Twintig werelden.

Sint-Andriesplaats

De Lange Ridderstraat brengt je rechtstreeks naar de Sint-Andriesplaats, het mekka voor elke zichzelf respecterende Sint-Andriezenaar. Het Ontmoetingscentrum, aan de Sint-Andriesplaats, is een veelbezochte plaats. Heel wat verenigingen vinden er onderdak en in de foyer komen bewoners hun dagelijks koffietje drinken. Het "wij tegen zij"-gevoel is hier opvallend sterk aanwezig. Terwijl in de zaal een lezing wordt gegeven over 'Het nieuwe Europa', is al snel duidelijk dat met de bezoekers geen contact gezocht wordt. Ook niet als tijdens de pauze de anderen mee aanschuiven voor een koffie. "Dat zijn er geen van hier, dat zie je zo. Dat is de kleine burgerij met een groot pensioen", merkt Paul Dael meteen op. "Dat zijn inwijkelingen, blanke allochtonen."

"Met 'echte' migranten hebben wij hier geen problemen. Sint-Andries is zowat de veiligste buurt van Antwerpen, maar toch groeit ook hier het onveiligheidsgevoel. Als de zon ondergaat, verdwijnt het leven in de straten rond de Sint-Andriesplaats", klinkt het. "Dat heeft niet noodzakelijk iets te maken met criminaliteit, wel met prime time televisie." En inderdaad als je 's avonds in de kleine straatjes van Sint-Andries ronddwaalt, kom je plots niemand meer tegen. Als je de huisjes stiekem binnengluurt, ontdek je de flitsende televisieschermen. "Overal VTM", gaat Paul verder. "Wittekerke, Familie of Jambers, daar blijven de mensen voor thuis. Ook Thuis wordt hier uitgebreid geanalyseerd. Mensen leven in die televisie-wereld. Dat merk je vooral bij de kapper. De verhalen van op televisie worden nog extra versterkt door 'de boekskes'. Terwijl er naar hartelust gemoord en geroofd wordt op de televisie, hoor je hoe sommige vrouwen de wereldvrede zouden bewerkstelligen met een 'speciale' koffie voor Saddam."

Voor 1990 was Sint-Andries nog een sterk verkommerde wijk. Enkele privé-investeerders kochten er een huisje en knapten dat eigenhandig op. Door die nieuwe impuls leeft het Sint-Andrieskwartier weer helemaal op, gevolg is dan natuurlijk wel dat de prijzen even sterk evolueren. "Dat is het enige minpunt op Sint-Andries", reageert Liesbet De Wit (25) uit de Salm-Salmstraat. "Het is hier zalig wonen en toen ik hier enkele jaren geleden op zoek ging naar een appartement, vielen de prijzen nog mee. Ik betaal zo'n 350 euro per maand, voor een gelijkaardige flat, vragen ze nu makkelijk 75 tot 100 euro meer."

De Blogontmaagding

Tot een halfuur geleden waren we nog blogdummies, bij deze dus onze blogontmaagding.

De komende maanden overspoelen we deze website met weetjes, info, recensies en brainburps over de Sint-Andriesplaats. Wij hopen dat we het pleintje tot haar volste recht kunnen laten uitkomen.

Deze blog zal niet enkel afgewerkt journalistiek materiaal bevatten maar ook brainstorm momenten en snippets uit artikels die we zelf vinden in kranten, tijdschriften en op sites. Hopelijk wordt deze blog niet enkel een eindproduct maar is het ook een middel op zich om ons doel te bereiken.

Enjoy!!!