ONS SCHATJE

Eindelijk

Inderdaad, we zijn er vanaf! Het heeft ons bloed, zweet en tranen gekost en immens veel tegenslagen maar het resultaat mag er wezen!
Zet nu maar snel ons *schatje op de bloh(g)!!

Verlossing

We're DONE! Het is af, gedaan, afgerond, afgesloten. En JA we zijn heel trots op onze reportage!
Ikzelf heb wat problemen met de eindreportages op de blog te zetten maar het is de bedoeling dat die er nog aankomen hoor! Dus voor diegenen die ons deze maanden gevolgd hebben: don't worry. Morgen is het D-day. Het is nu bijna middernacht. We hebben het er heelhuids vanaf gebracht. Ik ben content!

Miserie (2)

Ik begin te snappen waarom dit de Parochie van de Miserie werd genoemd vroeger. De laatste twee weken rust er een vloek op het pleintje lijkt me, of nog erger: de wet van Murphey slaat zoals gewoonlijk weer genadeloos toe. Alles, maar dan echt ook ALLES wat fout kan lopen, loopt fout. Lees: beelden worden perongluk over andere beelden opgenomen, beelden lijken gefilmd door dronken piraat met maar 1 oog (te scheef voor woorden dus), alle materiaal is uitgeleend, computers vallen voor uren aan een stuk uit... (voor mijn groepsgenootjes: heel eerlijk, hier is NIKS maar dan ook NIKS persoonlijks mee bedoeld, jullie blijven de twee grootste schatten!!)

Daarbij werden we vorige week nog eens uitgescholden door een doorgedraaide cafébazin die ons jeugdig enthousiasme aanzag als regelrechte arrogantie. Omhooggevallen cafeetje waar een broodje minstens de 6 volle Euro's kost. Het is wel een heel lekker broodje, maar als student niet echt te betalen.

Hebben vrouwen deze week allemaal gezamelijk hun maandstonden ofzo (mij uitgesloten dan). Want onze leerkracht video was ook al niet mals voor ons. Als enige commentaar had ze "Pfff ja, ik kan ermee leven." Dankuwel mervrouw,... maanden van ons leven aan die video gespendeerd, en madam kan ermee leven. Tof... (Het was al beter dan vorige week, toen zei ze "Maar het is niet HELEMAAL hopeloos he meisjes...).

Dit is overduidelijk een zaag-post, vol opgekropte frustraties. Lang leve de blog!!! Daar kan ik alles op kwijt.

Miserie

Het aantal dagen slankt steeds sneller af. Het EMI (bib/computerzaal van de school) is praktisch onze natuurlijke habitat geworden. Spijtig genoeg kampen we met tegenslagen: materiaal dat dateert van het zwart-wit tv tijdperk, computers met pubered karakter die niet meewerken, tegenstrijdige commentaren. Als je afspraak voor een quote op te nemen het dan ook nog eens laat afweten wegens stress, is het hek helemaal van de dam en vloeit er al eens een traantje. Lichtpunt is dat ons radioproduct volledig AF is. Je kan het binnenkort beluisteren.

Het einde is in zicht

Ondertussen zijn er weer wat zonnige dagen gepasseerd en kon je ons terug vinden op de Sint-Andriesplaats. We wagen ons leven om een leuke reportage in elkaar te steken en er is bewijs! De foto moet echter nog volgen. Op stelligen kruipen, mensen lastig vallen, een camera op hun hoofd richten... niets is ons te veel.

Straks wordt ons radioproduct gekeurd. We zijn er zelf tevreden over, enkel muziekstukjes ontbreken nog. Keep those fingers crossed!

Mulitculturaliteit ten top

God, wat haat ik het woord multiculturaliteit, het is onmogelijk om in één keer juist te typen, en zo'n ongelooflijk modewoord. Een eufemisme dat een onduidelijke lading probeert te dekken.
Maar bon,... dit is een vage lading foto's :o).